высокі
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
высо́кі
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- вялікі па працягласці знізу ўверх або далёка размешчаны ў напрамку знізу ўверх; проціл. нізкі ◆ Высокі рост. Высокі дом. Высокія горы. Жыць высока. Высокі лоб. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 168. — 968 с.
- значна большы за сярэднюю норму, за сярэдні ўзровень ◆ Высокі ціск крыві. Высокі ўраджай. Высокія тэмпы развіцця. Высокі працэнт. Высокая вада.
- кніжн. выдатны па сваім значэнні, вельмі важны, пачэсны ◆ Высокая адказнасць. Высокі гонар. Высокая ўзнагарода. Высокі госць.
- кніжн. поўны глыбокага значэння, незвычайны па сваім змесце ◆ Высокая ідэйнасць. Высокі стыль.
- вельмі добры ◆ Высокае майстэрства. Кніга высокай вартасці. Быць высокай думкі пра каго-н.
- тонкі, гучны, які ўтвараецца ваганнямі вялікай частаты (пра гукі) ◆ Высокі голас. Высокая нота.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??