вышыня

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

вы-шы-ня́

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. гл. высокі
2. прастора і адлегласць ад якога-н. пункта або зямлі ўверх ◆ Глядзець у вышыню. Ляцець на вялікай вышыні. Узняць на вялікую вышыню што-н. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 172. — 968 с.
3. узвышша, пагорак ◆ Заняць вышыню. Авалодаць вышынямі ваеннага майстэрства.
4. у матэматыцы: адрэзак прамой, які злучае вяршыню геаметрычнай фігуры з яе асновай (або прадаўжэннем асновы) і перпендыкулярны ёй ◆ Вышыня трохвугольніка.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• быць на вышыні

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: высота ж.