ціхі
Перайсці да навігацыі
Перайсці да пошуку
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ці́хі
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- ледзь чутны; нягучны ◆ Ціхі голас. Ціхі шум дрэў. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 908. — 968 с.
- агорнуты цішынёй; зацішны ◆ Ціхі вечар.
- без адзнак вялікага руху, спакойны ◆ Ціхая вёсачка. Ціхае жыццё.
- лагодны, паслухмяны, пакорлівы ◆ Ціхі чалавек. Па натуры яна дзяўчына ціхая.
- які праходзіць спакойна, без буйных праяў ◆ Ціхая радасць.
- які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны ◆ Ціхая хада.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??