слабы

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

сла́бы

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. які мае малую сілу, магутнасць ◆ Слабы чалавек. Слабы рухавік. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 760. — 968 с.
2. нездаровы, хваравіты ◆ Слабая бабуля. Слабыя нервы.
3. які не вызначаецца моцным характарам; нястойкі ◆ Слабая натура. Слабая воля.
4. нязначны, малы ◆ Слабая падтрымка. Слабы ўдзел.
5. дрэнны, няўмела падрыхтаваны, выкананы недастаткова ўмела і пад. ◆ Слабы вучань. Слабы раман. Сын слабы ў матэматыцы.
6. ненасычаны, нямоцны ◆ Слабы раствор солі. Слабая гарэлка.
7. нямоцна нацягнуты, свабодны ◆ Лейцы слаба нацягнуты.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: слабасць

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• слабае месца

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: слабый