скорасць
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ско́-расць
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- ступень хуткасці руху, якога-н. дзеяння ◆ Вялікая скорасць у машыны. Скорасць выканання даручэння. Скорасць бегу. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 756. — 968 с.
- спец. ступень хуткасці дастаўкі грузаў ◆ Пасажырская скорасць.
- спец. у механіцы: адносіны пройдзенага целам шляху да адпаведнага прамежку часу ◆ Сярэдняя скорасць. Раўнамерная скорасць.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??