голас

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

го́-лас

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. гукі, якія ўтвараюцца ваганнем галасавых звязак, што знаходзяцца ў горле ◆ Ля рэчкі чуліся вясёлыя галасы. Высокі голас. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 194. — 968 с.
2. асобная самастойная партыя многагалосага твора вакальнай і інструментальнай музыкі ◆ Раманс для двух галасоў.
3. меркаванне, выказванне, думка ◆ Падаць голас. Прыслухоўвацца да голасу мас.
4. права заяўляць сваё меркаванне пры вырашэнні дзяржаўных пытанняў ◆ Не хапіла аднаго голасу на выбарах. Галасы выбаршчыкаў. Падлік галасоў. Рашаючы голас.
5. разм. клавіш музычнага інструмента ◆ У акардэоне сапсаваліся галасы.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: галасавы

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• на ўвесь голас
• у адзін голас

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: голос м.