асобны
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
а-со́б-ны
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- ізаляваны, аддзелены ад іншых; самастойны ◆ Асобны пакой. Асобны ход у чытальню. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 43. — 334 с. ◆ У асобным дварэ жыве. ◆ Асобную мае каморку. Носович И. И. Словарь белорусского наречия. СПб., 1870. [Перавыданне разам з дадаткам (гл.: Нас. Доп.): Насовіч І.І. Слоўнік беларускай мовы. Мінск, 1983.]
- некаторы, не кожны, адзінкавы ◆ Пачуць толькі асобныя словы размовы.
- адзін, самотны ◆ Сядзі сабе асобны, калі хочаш. Носович И. И. Словарь белорусского наречия. СПб., 1870. [Перавыданне разам з дадаткам (гл.: Нас. Доп.): Насовіч І.І. Слоўнік беларускай мовы. Мінск, 1983.]
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??