глухі

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

глухі́

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. пазбаўлены слыху ◆ Глухі чалавек. Падручнікі для глухіх. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 191. — 968 с.
2. перан. неспагадлівы, раўнадушны ◆ Глухі да чужых патрэб.
3. прыглушаны, невыразны ◆ Глухі трэск. Піяніна гучыць глуха.
4. густы, цёмны, непралазны ◆ Глухі лес.
5. ціхі, пустынны ◆ Глухі завулак.
6. перан. позні ◆ Глухая восень. Глухая поўнач.
7. без адтулін, суцэльны ◆ Глухая сцяна.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• глухі зычны

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: глухой