Перайсці да зместу

глухі

З пляцоўкі Вікіслоўнік

Беларуская

[правіць]

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

[правіць]

глухі́

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

[правіць]

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

[правіць]

Значэнне

[правіць]
  1. пазбаўлены слыху ◆ Глухі чалавек. Падручнікі для глухіх. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 191. — 968 с.
  2. перан. неспагадлівы, раўнадушны ◆ Глухі да чужых патрэб.
  3. прыглушаны, невыразны ◆ Глухі трэск. Піяніна гучыць глуха.
  4. густы, цёмны, непралазны ◆ Глухі лес.
  5. ціхі, пустынны ◆ Глухі завулак.
  6. перан. позні ◆ Глухая восень. Глухая поўнач.
  7. без адтулін, суцэльны ◆ Глухая сцяна.

Сінонімы

[правіць]

Антонімы

[правіць]

Гіперонімы

[правіць]

Гіпонімы

[правіць]

Халонімы

[правіць]

Роднасныя словы

[правіць]

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

[правіць]

Этымалогія

[правіць]

Паходзіць ад ??

Пераклад

[правіць]