вугал
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ву́-гал
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- у геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта ◆ Вяршыня вугла. Прамы вугал. Востры вугал. Тупы вугал. Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка. Сагнуць што-н. пад вуглом. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 149. — 968 с.
- месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н. ◆ Вугал дома. Пайсці за вугал. З-за вугла напасці.
- частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут ◆ Наймаць вугал.
- наогул прыстанак, месца, дзе жывуць ◆ Мець свой вугал.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??