вугал
Беларуская
[правіць]Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці
[правіць]ву́-гал
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне
[правіць]IPA: []
Семантычныя уласцівасці
[правіць]Значэнне
[правіць]- у геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта ◆ Вяршыня вугла. Прамы вугал. Востры вугал. Тупы вугал. Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка. Сагнуць што-н. пад вуглом. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 149. — 968 с.
- месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н. ◆ Вугал дома. Пайсці за вугал. З-за вугла напасці.
- частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут ◆ Наймаць вугал.
- наогул прыстанак, месца, дзе жывуць ◆ Мець свой вугал.
Сінонімы
[правіць]Антонімы
[правіць]Гіперонімы
[правіць]Гіпонімы
[правіць]Халонімы
[правіць]Роднасныя словы
[правіць]| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы
[правіць]Этымалогія
[правіць]Паходзіць ад ??