галава
Беларуская
[правіць]Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці
[правіць]га-ла-ва́
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: -галав-; канчатак: -а.
Вымаўленне
[правіць]IPA: []
Семантычныя уласцівасці
[правіць]Значэнне
[правіць]- верхняя частка цела чалавека або жывёлы, якая складаецца з чарапной каробкі і твару або морды жывёлы ◆ Схіліць галаву ў знак павагі. Схапіцца за галаву. Біць па галаве. Нічога не прыходзіць у галаву каму-н. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 178. — 968 с.
- адзінка падліку жывёлы ◆ Сто галоў свіней.
- перан. розум, свядомасць, развага ◆ Чалавек з галавой. Цвярозая галава. У яго міністэрская галава. Эх, ты, галава, не ўцяміў простай рэчы…
- м., перан. кіраўнік, начальнік; старэйшы ў сям’і ◆ Усёй справе галава. Гарадскі галава. Галава сям’і.
- перан. пачатак чаго-н., пярэдняя частка ◆ Галава дэманстрацыйнай калоны.
- харчовы прадукт у форме шара, конуса ◆ Галава сыру.
Сінонімы
[правіць]Антонімы
[правіць]Гіперонімы
[правіць]Гіпонімы
[правіць]Халонімы
[правіць]Роднасныя словы
[правіць]| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы
[правіць]- бедная галава
- брацца за галаву
- браць у галаву
- валіць з хворай галавы на здаровую
- выкінуць з галавы
- галава і два вухі
- галава садовая
- галава як рэшата
- дайсці сваёй галавой
- дурыць галаву
- крукам галавы не дастаць
- лезці ў галаву
- мець галаву
- на галаву
- на сваю галаву
- прыйсці ў галаву
- прытуліць галаву
- як снег на галаву
Этымалогія
[правіць]Паходзіць ад ??