станоўчы
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
стано́ўчы
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: [staˈnɔu̯t͡ʃɨ]
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- які выражае адабрэнне, згоду ◆ Станоўчы водзыў. Станоўчая характарыстыка. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 783. — 968 с.
- які мае дадатныя якасці, уласцівасці, які заслугоўвае адабрэння ◆ Станоўчыя вынікі. Станоўчая роля вынаходніцтва.
- які характарызуецца дадатнымі якасцямі, рысамі ◆ Станоўчы герой п’есы.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??