спадчына
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
спа́д-чы-на
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: [ˈspatʂɨnɐ]
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- маёмасць, якая пасля смерці яе ўладальніка пераходзіць у чыю-н. уласнасць ◆ Бацькоўская спадчына. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 769. — 968 с.
- спец. пераход маёмасці памёршага да яго спадкаемцаў ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
- з’явы культурнага жыцця, побыту, укладу, якія ўнаследаваны ад мінулых эпох, папярэдніх дзеячаў ◆ Культурная спадчына.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??
Пераклад[правіць]
|
|