спадарожнік
Беларуская
[правіць]Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці
[правіць]спа-да-ро́ж-нік
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне
[правіць]IPA: []
Семантычныя уласцівасці
[правіць]Значэнне
[правіць]- чалавек, які знаходзіцца ў дарозе разам з кім-н. ◆ Мой спадарожнік — вясёлы чалавек. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 769. — 968 с.
- перан. тое, што спадарожнічае чаму-н., з’яўляецца разам з чым-н. ◆ Сырое надвор’е — спадарожнік прастудных захворванняў.
- нябеснае цела, якое рухаецца вакол планеты, зоркі ◆ Спадарожнік Зямлі — Месяц.
- касмічны апарат, які запускаецца ў касмічную прастору з дапамогай ракетных установак ◆ Запусціць спадарожнік.
Сінонімы
[правіць]Антонімы
[правіць]Гіперонімы
[правіць]Гіпонімы
[правіць]Халонімы
[правіць]Роднасныя словы
[правіць]| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы
[правіць]Этымалогія
[правіць]Паходзіць ад ??