гарт
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
гарт
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -гарт-.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- цвёрдасць металу, якая надаецца гартаваннем ◆ Сталь высокага гарту. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 184. — 968 с.
- перан. фізічная або маральная вынослівасць, стойкасць ◆ Чалавек старога гарту.
- спец. сплаў свінцу, волава і сурмы для адліўкі друкарскіх шрыфтоў ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
| Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??