гармонія
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
гар-мо́-ні-я
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- зладжанасць, узаемная адпаведнасць у спалучэнні чаго-н. ◆ Гармонія гукаў. Гармонія святла і ценю. Гармонія інтарэсаў. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 183. — 968 с.
- спец. раздзел тэорыі музыкі, вучэнне аб правільнай пабудове сугучнасцей у кампазіцыі ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??