гарачыня

З пляцоўкі Вікіслоўнік

Беларуская
[правіць]

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]

га-ра-чы-ня́

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне[правіць]

IPA: []

Семантычныя уласцівасці[правіць]

Значэнне[правіць]

  1. гарачае, моцна нагрэтае паветра ◆ У хаце была гарачыня. Ну і гарачыня сёлета ў ліпені! Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 182. — 968 с.
  2. цеплыня арганізма, выкліканая прылівам крыві ў час моцнага душэўнага ўзбуджэння ◆ Усё цела налілося гарачынёй.

Сінонімы[правіць]

Антонімы[правіць]

Гіперонімы[правіць]

Гіпонімы[правіць]

Халонімы[правіць]

Роднасныя словы[правіць]

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]

Этымалогія[правіць]

Паходзіць ад ??

Пераклад[правіць]