асоба
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
а-со́-ба
Назоўнік, жаночы род.
Прыстаўка: а-; корань: -соб-; канчатак: -а.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- асобны чалавек як член грамадства ◆ Група асоб. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 42. — 334 с.
- чалавек як носьбіт пэўных уласцівасцей, якасцей, рыс ◆ Усебакова развітая асоба. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 43. — 334 с.
- іран. пра важнага або ганарлівага чалавека ◆ Важная асоба.
- граматычная катэгорыя, якая паказвае на таго, хто гаворыць (першая асоба), з кім гавораць (другая асоба), пра каго гавораць (трэцяя асоба) ◆ Я пішу. Ты пішаш. Ён піша.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
| Спіс роднасных слоў | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??