самастойны
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
самасто́йны
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: [səmɐˈstoɪ̯nɨ]
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- які існуе асобна ад іншых; незалежны ◆ Самастойная дзяржава. Жыць самастойна. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 731. — 968 с.
- здольны дзейнічаць сам, без чужой дапамогі ◆ Самастойны чалавек. Самастойныя паводзіны.
- які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву ◆ Самастойнае даследаванне.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??