існаваць
Беларуская[правіць]
існаваць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
Дзеяслоў.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- Быць у наяўнасці; мецца. ◆ Перастаць існаваць. ◆ Гэта была самая найкарацейшая сцежка, каб прайсці лес, і існавала яна тут здаўн[а]. (Чорны). ◆ Ігнась пачаў заўважаць, што між Лявонам і Довідам існуе нейкая непрыкметная сувязь, якую яны абодва ўтойваюць ад хатніх. (Чарнышэвіч). // Служыць для якой-небудзь мэты. ◆ Правілы існуюць для таго, каб іх выконвалі.
- Быць жывым; жыць (у 1 значэнні). ◆ — Жывеш? — Як бачыш, рухаюся, існую. А ты? — Дыхаю. Значыцца, таксама існую... (Лынькоў). // чым і на што. Здабываць сродкі для жыцця якім-н. чынам. ◆ Існаваць на сродкі бацькоў. // Жыць няпоўным жыццём, без радасці, без задавальнення. ◆ Калі бяссоннымі начамі Ля вокан сцежак не таптаў, — Хоць ты і быў тут, поруч з намі, Ты ўсё ж не жыў, а — існаваў. (Рудкоўскі).
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??
Пераклад[правіць]
|
|