гарызонт
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
га-ры-зо́нт
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -гарызонт-.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- уяўная мяжа неба і зямной ці воднай паверхні, а таксама прастора неба над гэтай мяжой ◆ Ні воблачка на гарызонце. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 184. — 968 с.
- уся бачная вакол назіральніка прастора, далягляд ◆ З самалёта адкрыўся шырокі гарызонт.
- перан. круг ведаў, інтарэсаў, ідэй ◆ Студэнт з шырокім гарызонтам. Гарызонт паэта.
- перан. круг дзеянняў, магчымасцей ◆ Перад моладдзю адкрыты шырокія гарызонты.
- спец. узровень вады ў рацэ ці вадаёме ◆ Гарызонт вады ў рацэ.
- спец. пласт адкладанняў горных парод, які вылучаецца па якой-н. прыкмеце ◆ Гарызонт вапняку.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??
Пераклад[правіць]
|
|