вуліца
Беларуская
[правіць]Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці
[правіць]ву́-лі-ца
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: -вуліц-; канчатак: -а.
Вымаўленне
[правіць]IPA: []
Семантычныя уласцівасці
[правіць]Значэнне
[правіць]- у населеных пунктах: два рады дамоў і прастора паміж імі для праходу і праезду, а таксама сама гэта прастора ◆ Шырокая вуліца. Галоўная вуліца горада. Апынуцца на вуліцы. Выкінуць на вуліцу. На пажар збеглася ўся вуліца. Будзе і на нашай вуліцы свята. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 150. — 968 с.
- месца пад адкрытым небам у процілегласць памяшканню ◆ На вуліцы такая відната.
- перан. асяроддзе, якое сваёй некультурнасцю, нявыхаванасцю дрэнна ўплывае на каго-н. ◆ Дрэнны ўплыў вуліцы.
Сінонімы
[правіць]Антонімы
[правіць]Гіперонімы
[правіць]Гіпонімы
[правіць]Халонімы
[правіць]Роднасныя словы
[правіць]| Блізкае радство | |
| |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы
[правіць]Этымалогія
[правіць]Паходзіць ад ??
Пераклад
[правіць]
|
|