страха
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
Назоўнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- верхняя, звычайна саламяная, частка будынка, якая пакрывае яго і засцерагае ад атмасферных з'яў. ◆ А збоку, ў полі, недалёка,
Стаяў прыгрэбнік адзінока,
Пахілкам, горкім сіратою,
У дол упёршыся страхою Якуб Колас, Новая Зямля - ◆ Сіняе неба ветліва атульвала старыя стрэхі смагінскіх будынкаў. Гартны
- ◆ Над маўклівым млыном, над сціхшай вадой, над стрэхамі дзвюх лазовіцкіх хат, над дрэвамі, кустамі і лугамі абапал Быстранкі — над усім узвышалася ціхае зорнае неба. Брыль
- ◆ Бусел, стораж хаціны, склаў гняздо на страсе. Дубоўка
- ◆ З-за высокай разгацістай елкі выглядае страха хлява і калодзежны журавель. Александровіч
- ніжні, звісаючы край гэтай часткі будынка. ◆ Праціснуўшыся, Аня зачыніла хлеў, хвіліну пастаяла ў ценю пад страхою. Мележ
- ◆ Я зайшоў на двор крайняй хаты і стаў пад страху. Вольскі
- у вобразным ужыванні ◆ А лес, як добры той знаёмы.
Стаіць збялелы, нерухомы
Абапал рэчачкі сцяною,
Над ёю сплёўшыся страхою. Колас - пра дом, жыллё, прытулак ◆ Што можа быць горш, калі ў дзіцяці няма страхі над галавой. Чорны
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
| Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??