спатыкнуцца
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
спатыкну́цца
Дзеяслоў.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- зачапіўшыся за што-н. на бягу ці ідучы, страціць раўнавагу ◆ Спатыкнуцца аб камень. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 772. — 968 с. ◆ На камень нагою спатыкнуўся. Носович И. И. Словарь белорусского наречия. СПб., 1870. [Перавыданне разам з дадаткам (гл.: Нас. Доп.): Насовіч І.І. Слоўнік беларускай мовы. Мінск, 1983.]
- перан. спыніць якое-н. дзеянне, перастаць рабіць што-н., натрапіўшы на перашкоды, цяжкасці ◆ Толькі б не спатыкнуцца, чытаючы верш па памяці.
- перан. зрабіць памылку ў жыцці ◆ Быў выпадак, і я спатыкнуўся.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??