валапюк
Беларуская
[правіць]Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці
[правіць]ва-ла-пю́к
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -валапюк-.
Вымаўленне
[правіць]IPA: [valaˈpʲʊk]
Семантычныя уласцівасці
[правіць]Значэнне
[правіць]- адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 годзе І.М.Шлейерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
- перан. набор незразумелых слоў, тарабаршчына ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы
[правіць]- -
Антонімы
[правіць]- -
Гіперонімы
[правіць]Гіпонімы
[правіць]Халонімы
[правіць]Роднасныя словы
[правіць]| Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэння і фразеалагізмы
[правіць]Этымалогія
[правіць]Паходзіць ад ??
Пераклад
[правіць]
|
|