абалонка

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

склон	адз. л.	мн. л.
Н.	абалонка	абалонкі
Р.	абалонкі	абалонак
Д.	абалонцы	абалонкам
В.	абалонку	абалонкі
Тв.	абалонкай (-аю)	абалонкамі
М.	абалонцы	абалонках
Пр.	(у) абалонцы	-

абало́нка

Назоўнік, жаночы род.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: [a.ba.ɫon.ka]

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), тканіны або проста верхні слой чаго-н. ◆ Ядзерка арэха захавана пад моцнай абалонкай. ◆ Зямны шар мае цвёрдую абалонку — зямную кару. ◆ Абалонка аэрастата. // Назва некаторых покрыўных тканак. ◆ Слізістая абалонка. ◆ Рагавая абалонка. ◆ Сеткавая абалонка. ◆ Радужная абалонка.
2. перан. форма вонкавага выяўлення якога-н. унутранага зместу ◆ Пад знешняй фантастычнай абалонкай падання мы бачым яе [легенды] рэальную аснову. Івашын.
3. устар. шыба ў акне (таксама оболонечка — фортачка, старабеларускае оболонкі — плеўкі жывёл, што выкарыстоўваліся як шыбы ў вокнах)

Этымалогія

Параўн. укр. болона «тонкая плеўка», чэшск. blána, польск. bɫona, якія, магчыма суадносяцца з лац. follis «пузыр», лац. folliculus «плеўка», ад праіндаеўрапейскага *bʰolǵʰnis, хаця лінгвагеаграфія гэтых слоў супярэчыць непасрэднаму супастаўленню з лацінскімі формамі. Яшчэ менш верагодна з фармальнага і семантычнага боку супастаўленне з грэч. φολίς «луска». Існуе здагадка аб генетычнай суаднесенасці з праслав. *реlnā, *реlеnā, руск. пелена, дапускаючы змяшчэнне р/b.