валапюк

З пляцоўкі Вікіслоўнік

Беларуская
[правіць]

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]

ва-ла-пю́к

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: -валапюк-.

Вымаўленне[правіць]

IPA: [valaˈpʲʊk]

Семантычныя уласцівасці[правіць]

Значэнне[правіць]

  1. адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 годзе І.М.Шлейерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
  2. перан. набор незразумелых слоў, тарабаршчына ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.

Сінонімы[правіць]

  1. -

Антонімы[правіць]

  1. -

Гіперонімы[правіць]

  1. мова

Гіпонімы[правіць]

Халонімы[правіць]

Роднасныя словы[правіць]

Устойлівыя словазлучэння і фразеалагізмы[правіць]

Этымалогія[правіць]

Паходзіць ад ??

Пераклад[правіць]