глухі
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
глухі́
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- пазбаўлены слыху ◆ Глухі чалавек. Падручнікі для глухіх. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 191. — 968 с.
- перан. неспагадлівы, раўнадушны ◆ Глухі да чужых патрэб.
- прыглушаны, невыразны ◆ Глухі трэск. Піяніна гучыць глуха.
- густы, цёмны, непралазны ◆ Глухі лес.
- ціхі, пустынны ◆ Глухі завулак.
- перан. позні ◆ Глухая восень. Глухая поўнач.
- без адтулін, суцэльны ◆ Глухая сцяна.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??