валапюк
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ва-ла-пю́к
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -валапюк-.
Вымаўленне[правіць]
IPA: [valaˈpʲʊk]
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 годзе І.М.Шлейерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
- перан. набор незразумелых слоў, тарабаршчына ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы[правіць]
- -
Антонімы[правіць]
- -
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэння і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??
Пераклад[правіць]
|
|