хмара
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
хма́-ра
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: -хмар-; канчатак: -а.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- вялікае, звычайна цёмнае воблака, якое прыносіць дождж, град, снег ◆ З-за лесу выпаўзала цёмная хмара. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 897. — 968 с.
- перан. мноства, вялікая колькасць ◆ Хмара камароў.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??