вецер
Беларуская[правіць]
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці[правіць]
ве́-цер
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне[правіць]
IPA: []
Семантычныя уласцівасці[правіць]
Значэнне[правіць]
- рух паветра ў гарызантальным напрамку ◆ Моцны вецер. Спадарожны вецер. Паўднёвы вецер. Подых ветру. Стаяць на ветры. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 141. — 968 с.
Сінонімы[правіць]
Антонімы[правіць]
Гіперонімы[правіць]
Гіпонімы[правіць]
Халонімы[правіць]
Роднасныя словы[правіць]
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы[правіць]
- кідаць словы на вецер
- вецер у галаве
- ветрам падбіты
- трымаць нос па ветры
- шукаць ветру ў полі
- куды вецер дзьме
Этымалогія[правіць]
Паходзіць ад ??